มีตำนานเล่าสืบกันมาว่า คำว่า “บ้านแลง” มาจากคำว่า “ศิลาแลง” กล่าวคือบริเวณนี้จะมีหินศิลาแลง คือ หินที่มีรูพรุนสีส้มปนน้ำตาลอยู่มาก จึงได้ชื่อว่า “บ้านแลง” ซึ่งยังถูกกล่าวถึงในนิราศเมืองแกลงของสุนทรภู่

มีสิ่งสำคัญภายในวัด ได้แก่ อุโบสถ เป็นอาคารก่ออิฐถือปูนที่มีการทำจั่นหับหรือเพิงยื่นออกมาด้านหน้า, หอไตร ตั้งอยู่กลางน้ำ เป็นอาคารขนาดเล็กก่อด้วยไม้ทั้งหลัง, เจดีย์ทรงปรางค์ เป็นเจดีย์ทรงปรางค์แบบรัตนโกสินทร์ตอนต้น, เจดีย์ทรงเครื่อง, เจดีย์ทรงเครื่องในผังกลม, พระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่ภายในอุโบสถ มีลักษณะของพระพักตร์เป็นฝีมือช่างท้องถิ่น และสมุดพระมาลัยที่เก็บรักษาไว้ส่วนใหญ่กำหนดอายุสมัยศิลปะรัตนโกสินทร์ ราวพุทธศตวรรษที่ 24-25