ชุมชนกรอกยายชานั้น มีลักษณะดินที่เป็นดินทราย เนื่องจากอยู่ใกล้กับทะเล และมีน้ำจืดใต้ดินที่อยู่ลึกลงไป 4 เมตร ซึ่งเหมาะสมเป็นอย่างยิ่งกับการปลูกผลไม้ อย่างพุทราและมะม่วง ในอดีตพื้นที่สวนนี้เป็นป่าทั้งหมดห่างจากทะเลเพียงแค่ 1 กิโลเมตร ต่อมาชาวสวนเข้ามาจับจองพื้นที่บริเวณนี้และถางป่าให้โล่งถาง แล้วจึงทำสวนพุทรา ซึ่งเป็นพันธุ์ที่มีขึ้นอยู่แล้ว ได้แก่พันธุ์บอมเบย์และพันธุ์แอปเปิ้ล ในพื้นที่เดียวกันนี้ก็มีต้นมะม่วงป่าขึ้นอยู่แล้ว ชาวสวนจึงใช้วิธีการนำกิ่งมะม่วงพันธุ์มาต่อตาเข้ากับ ตอมะม่วงป่าที่มีอยู่ดั้งเดิม สาเหตุที่ต้องนำมะม่วงพันธุ์มาต่อเข้ากับตอมะม่วงป่านั้น เนื่องจากว่ามะม่วงป่ามีความแข็งแรง อีกทั้งรากของมะม่วงป่านั้นยังสามารถลงลึกไปจนถึงน้ำใต้ดิน ทำให้สามารถดึงน้ำและสารอาหารใต้ดินมาหล่อเลี้ยงลำต้นได้ พุทราและมะม่วงชองชุมชนกรอกยายชานั้นมีความโดดเด่นที่รสชาติและเนื้อสัมผัสที่กรอบไม่เหนียวเนื่องจากปลูกบนพื้นที่ดินทราย

การต่อตามะม่วงพันธุ์เข้ากับตอมะม่วงป่า ชาวสวนเรียนรู้ว่ามะม่วงป่าเติบโตได้ดีในพื้นที่ดินทรายจึงได้มีการนำพันธุ์มะม่วงพันธุ์อื่นๆ เช่น พันธุ์เขียวเสวย พันธุ์อกร่อง พันธุ์แรด เป็นต้น รวมถึงการทำทวาย คือ การทำให้ได้ผลผลิตนอกฤดูกาล

การ“ทำสาว” คือการทำให้พุทราสามารถออกลูกได้จำนวนมากและมีผลใหญ่เหมือนกับที่ออกในครั้งแรก การดักแมลงภายในสวน โดยนำสำลีชุบยาฆ่าแมลง แขวนไว้ในขวดพลาสติกที่เจาะช่องไว้ขนาดพอประมาณโดยรอบทากาววิทยาศาสตร์เอาไว้ เมื่อแมลงเข้ามาจะหาทางออกไม่ได้และติดกับกาวที่ทาไว้