เหตุที่ได้ชื่อว่าวัดหนองกะบอกเพราะในหนองน้ำที่ริมวัดมีกะบอกตาผี (หัวกะโหลกคนสมัยโบราณ) มีกะบอกตาใหญ่เท่ากำปั้น วัดหนองกะบอกเป็นวัดสังกัดมหานิกาย สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2348 เดิมหลวงพ่อตาลเจ้าอาวาสวัดกะซังพร้อมด้วยนายกลั่นได้ให้หลวงพ่อคำมาสร้างกุฏิที่วัดหนองกะบอก ปัจจุบันนี้ส่วนที่ดินเป็นมรดกของหลวงพ่อคำ จุดประสงค์และความมุ่งหมายของหลวงพ่อตาลตามคนโบราณเล่าว่าหลวงพ่อตาลมีความประสงค์จะย้ายจาดวัดกะซัง เพราะสมัยนั้นสภาพวัดกะซังถูกน้ำคลองเซาะพัง หลวงพ่อคำมาสร้างวัดหนองกะบอกยังไม่ทันเสร็จ หลวงพ่อตาลก็มรณภาพลง หลวงพ่อคำจึงได้ขนของจากวัดกะซังมายังวัดหนองกะบอก จึงเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปแบบฟูนันที่นำมาจากวัดกระซังเป็นสถานที่เก็บรักษาพระพุทธรูปสลักหินศิลปะแบบฟูนัน หรือศิลปะทวารวดีตอนต้น อายุราวพุทธศตวรรษที่ 10-12 เป็นพระพุทธรูปขนาดเล็กปางสมาธิ ประทับนั่งขัดสมาธิราบ ครองจีวรห่มเฉียงไม่มีริ้ว พระพักตร์กลมมีพระกรรณยาวเชื่อมติดกับพระอังสา พระเนตรโปนมองตรง เม็ดพระศกใหญ่ ฐานเดิมน่าจะเป็นฐานเขียงเรียบแต่ถูกสลักใหม่เป็นลายเส้นกลีบบัวหงายและมีจารึก พ.ศ.2467 ซึ่งน่าจะเป็นปีที่ค้นพบพระพุทธรูปองค์นี้