การทำสวนในบ้านนาตาขวัญนั้น เริ่มต้นเมื่อมีคนจีนอพยพเข้ามาอาศัยอยู่ในพื้นที่เมื่อประมาณ 100-150 ปีที่ผ่านมา เป็นชาวจีนที่มากับเรือสินค้า ชาวจีนเข้ามาตั้งรกรากและเลือกพื้นที่ชายฝั่งทะเลเนื่องจากไม่ต้องเดินทางไกล ซึ่งบรรพบุรุษของชาวสวนในบ้านนาตาขวัญล้วนแล้วแต่เป็นคนจีนแทบทั้งสิ้น ชาวจีนจะเลือกตั้งถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่บริเวณนี้เนื่องจากใกล้แหล่งน้ำ โดยจับจองที่ดินกันเอง ชาวสวนเริ่มต้นจากการทำสวนพริกไทย ดีปลี และเครื่องเทศชนิดต่างๆ เมื่อได้ผลผลิตแล้วต้องนำมาตากแห้งแล้วจึงนำไปส่งขายที่ร้านยาจีนในย่านการค้ายมจินดา สำหรับผลไม้นั้นก็มีปลูกกันบ้างแต่ไม่มาก บ้านละ 1–2 ต้น ได้แก่ ทุเรียนพันธุ์พื้นเมือง เงาะ มังคุดลายไทย เป็นต้น เพื่อไว้บริโภคในครัวเรือน การทำสวนผลไม้เริ่มจริงจังขึ้นในช่วงราวๆ ปีพ.ศ. 2500 โดยมีการเดินหาบหรือนำผลไม้พ่วงจักรยานเข้าไปขายในตัวเมืองระยอง บริเวณตลาดจ่ายเก่าที่ถนนยมจินดา การทำสวนในขณะนั้นแตกต่างจากในปัจจุบันมาก เนื่องจากยังไม่มีเทคโนโลยีที่จะมาช่วยผ่อนแรง การทำสวนจึงจำเป็นต้องอาศัยแรงงานในครัวเรือน ต่อมาจึงได้พัฒนามาเป็นอุปกรณ์ทุ่นแรงต่างๆ ส่วนแรงงานก็จะใช้มากในช่วงเก็บเกี่ยวผลผลิต มีทั้งแม่ค้ามารับจากที่สวนและชาวสวนออกไปขายเอง รวมถึงพันธุ์ผลไม้ก็เปลี่ยนไปจากเดิมเป็นพันธุ์ที่ท้องตลาดนิยม เช่น ทุเรียนหมอนทอง ชะนี ก้านยาว เงาะโรงเรียน เป็นต้น

ชาวจีนที่อพยพมาตั้งถิ่นฐานบริเวณนาตาขวัญแล้วแต่งงานกับคนในพื้นที่ที่ทำนาเป็นส่วนใหญ่ ชาวสวนในปัจจุบันจึงเป็นชาวไทยเชื้อสายจีน การกำจัดแมลง โดยใช้ “โล่ติ๊น” หรือหางไหล ทุบให้ยางออกและนำไปแช่น้ำที่แช่ยาสูบไว้อยู่ก่อนแล้ว ใช้กระบอกไม้ไผ่เป็นตัวสูบน้ำและฉีดไปยังลำต้น หรือใช้สมุนไพรที่มีกลิ่นแรงมาต้มรวมกัน ได้แก่ สะเดา ตะไคร้หอม ใบยูคาลิปตัส และใบสาบเสือ โดยมีสัดส่วนคือ สมุนไพรชนิดละ 2 กิโลกรัมต่อน้ำ 80 ลิตร หลังจากต้มเรียบร้อยแล้วปล่อยไว้ให้เย็น สามารถนำมาฉีดไล่แมลงได้ เทคนิดการจัดการระบบท่อส่งน้ำ เพื่อให้สามารถกระจายน้ำไปได้อย่างทั่วถึง และประหยัดแรง เทคนิคการเร่งผลผลิตโดยการใช้ “ฮอร์โมนไข่” คือ การนำไข่ไก่มาหมักกับส่วนผสมต่างๆ ตามสูตรชองชาวสวนแต่ละคน เช่น หมักกับนมบูด นมเปรี้ยว ข้าวหมาก กากน้ำตาล น้ำซาวข้าว เป็นต้น และการทำปุ๋ยหมักจากเศษใบไม้หรือผลไม้ที่เน่าแล้ว