บ้านแสมผู้ในอดีตราว 60 - 70 ปีที่ผ่านมาพื้นทีโดยส่วนมากเป็นท้องนา เต็มไปด้วยกุ้ง หอย ปู ปลา ไม่จำเป็นต้องไปหาซื้ออาหารเพื่อมารับประทาน ที่บ้านแสมผู้นี้ถ้าเจาะลงไปจะเป็นน้ำกร่อย น้ำในพื้นที่จึงไม่เหมาะกับการนำมาอุปโภค - บริโภค ชาวบ้านจึงต้อง ไปตักน้ำจืดที่บ่อน้ำบริเวณวัดตะเคียน และบ้านคลองปูน และต้องรีบออกไปหาบน้ำแต่เช้า เนื่องจากคนทั้งหมู่บ้านต้องใช้น้ำจากบ่อเหล่านี้เท่านั้น และเมื่อถึงช่วงน้ำหลากหรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า “น้ำโต” น้ำเค็มจะดันขึ้นมาท่วมสูง ชาวบ้านจึงต้องใช้เรือใน การสัญจรไปมาในช่วงที่น้ำโต ในอดีตคนส่วนใหญ่ในพื้นที่นิยมทำนากัน โดยใช้การ “เอาแรง” เป็นแรงงานในการทำนา กล่าวคือ เมื่อถึงเวลาที่บ้านไหนต้องปักกล้า ดำนา เกี่ยวข้าว คนจากบ้านอื่นก็จะมาร่วมแรงร่วมใจช่วยกัน โดยจะมีการเลี้ยงอาหารกลางวัน ให้กับคนที่มาช่วยทำนา อาหารหลักส่วนใหญ่จะเป็นแกงส้มหัวไชเท้า แกงบวดหัวเผือก และต้องตอบแทนโดยการไปเป็นแรงงงานให้กับบ้านที่มาช่วย ลักษณะการทำนาเช่นนี้เรียกว่า การเอาแรง แต่ในปัจจุบันเปลี่ยนเป็นการรับจ้างและตอบแทนด้วยเงิน